Ο άνεμος με έχει ξεσκίσει, το χιόνι με παρασέρνει, έχω πιεί και είμαι βρώμικος, αλλά ακόμη θέλω… Χθες αργά το βράδι στο δρόμο σε έβλεπα σε κάθε φανάρι αυτοκινήτου που συναντούσα. Τι στο καλό γράφει η πινακίδα «Ντάλας»; ή το όνομά σου, «Άλις» ; Το χιονόνερο με χτυπάει αλύπητα, ο άνεμος συνεχίζει να φυσά δυνατά κι εγώ έχω μια καταιγίδα μέσα στο κεφάλι μου. Ο ήλιος με ψήνει κάθε φορά που πάω στο Μεξικό κουβαλώντας μετανάστες και «χόρτο». Πέρασα από πόλεις, που δεν τις ξέρει ούτε ο Θεός, προσπαθώντας να αποφύγω την Τροχαία. Από το το Τούσον  στο Τουκουμκάρι κι από εκεί στο Τεχατσάπι και στην Τόνοπα, αλλά ακόμη θέλω… Αν μου δώσεις «χόρτο», χάπια και κρασί και μου κάνεις ένα σήμα τότε θα θέλω νάρθω κοντά σου.

Το πιο εμβληματικό τραγούδι του δρόμου, ο ύμνος των νταλικιέρηδων στην Αμερική είναι το «Willin'» των Little Feat. Το συγκρότημα αυτό δεν έγινε ποτέ ιδιαίτερα γνωστό στην Ελλάδα. Κεντρική μορφή του ο περίφημος κιθαρίστας, τραγουδιστής και συνθέτης Λόουελ Τζόρτζ (Lowell George). Ένας μουσικός απίστευτα προικισμένος με ταλέντο και έμπνευση, έδωσε μαζί με του συγκρότημά του μια σειρά από καταπληκτικούς δίσκους στη δεκαετία του ’70. To συγκεκριμένο τραγούδι, σύνθεση του Λόουελ Τζόρτζ βρίσκεται και στους δύο πρώτους δίσκους τους. Στον πρώτο, που έχει τίτλο το όνομα του συγκροτήματος (1970), η εκτέλεση είναι κάπως χλιαρή και άνευρη. Ίσως γι’αυτό το επανέλαβαν βελτιωμένο στον δεύτερο δίσκο τους «Sailing Shoes» (1972), ένα απίστευτο ροκ αριστούργημα, που από την πολλή ακρόαση το έχω μάθει απέξω….

Όλα τα εξώφυλλα των δίσκων των Little Feat, σχεδιασμένα από το γραφίστα Neon Park ήταν  σε ύφος κόμικς, αρκούντως σουρεαλιστικά, με διάφορα «ανθρωπόμορφα όντα και αντικείμενα», όπως μια τούρτα, που κάνει κούνια, μια τομάτα, που ξεκουράζεται σε μια αιώρα, μια πάπια σε μια ξαπλώστρα πισίνας και πολλά άλλα… Όσο για τη μουσική, τα είπαμε, το ένα άλμπουμ καλύτερο από το άλλο. Αυτά μέχρι το 1979, οπότε ο Λόουελ Τζόρτζ πέθανε από καρδιακή προσβολή. Οι υπόλοιποι -σπουδαίοι μουσικοί όλοι τους- συνεχίζουν μέχρι σήμερα αξιοπρεπέστατα, χωρίς όμως να έχουν πιάσει το δημιουργικό ζενίθ, που έφτασαν επί εποχής Λόουελ Τζόρτζ.

Για να επανέλθουμε στο «Willin'», το τραγούδι το είχε γράψει ο Λόουελ Τζόρτζ, όταν ήταν μέλος στο πρωτοποριακό συγκρότημα των Mothers of  Invention του μυθικού Φρανκ Ζάππα. Ο Ζάππα λέγεται ότι δεν το ηχογράφησε ποτέ εξαιτίας της αναφοράς του στα ναρκωτικά και πιθανόν αποτέλεσε την αφορμή για να διώξει κλωτσηδόν το Λόουελ Τζόρτζ από το συγκρότημα.

Οι εκτελέσεις του «Willin'» είναι αμέτρητες. Εκτός από το αξεπέραστο πρωτότυπο, αγαπώ ιδιαίτερα την εκτέλεση της Λίντα Ρόνσταντ. Αυτή διάλεξε και ο Τζέημς Κάμερον για να σκαρώσει μια υπέροχη σκηνή από την ταινία του «Abyss» (1989). Ο Έντ Χάρρις, η Κίμπερλι Σκοτ και ο Τοντ Γκραφ κατεβαίνουν κεφάτοι με το βαθυσκάφος στην άβυσσο του ωκεανού (τι νταλίκα τι υποβρύχιο…) τραγουδώντας φυσικά… «Willin'» !!!